Investigating Effective Parameters to Improve the Spatial Quality of the Metro in Tehran (Case study of Farhangsara and Elm o Sanaat Stations)

Document Type : Research Paper

Authors

1 Member of the Faculty of Civil Engineering, Islamic Azad University, North Tehran Branch. Tehran. Iran

2 MSc student of urban design, Department of Architecture and Urbanism. Imam Khomeini International University

Abstract

Metro is one of the public transportation systems that plays an effective role in transporting citizens in big cities, which is moving towards sustainable development. The quality of services provided by this system has a significant effect on the desirability and the increase of passenger engagement. In this article, the components of spatial quality affecting the satisfaction of metro users is investigated. The focus of the research has been on examining functional components. Metro line 2 of Tehran municipality is investigated as a case study of this article. In order to determine the effective components, the completion of a questionnaire among the users of Tehran Metro Line 2 stations and the use of factor analysis technique is used. Based on the results of the surveys, the parameters of metro passengers' satisfaction with escalators, arrival time, ventilation quality, interior decorations, facilities for the elderly and satisfaction with the level of lighting have the greatest impact on the satisfaction of users of Metro Line 2 stations of Tehran Municipality. In addition, sanitary services, emergency and prayer rooms are among the most popular uses of these stations. In this regard, it is suggested to work on the situation of these cases while improving the services provided to passengers in order to attract more passengers and reduce the use of private cars in urban transportation.

Keywords

Main Subjects

References

  1. اشرفی، الهام (1396). بررسی تأثیر مولفه‌های کیفیت فضایی بر رضایتمندی کاربران مترو. پایان‌نامه کارشناسی مهندسی شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس، چاپ نشده.
  2. الکساندر، کریستوفر (1398). معماری و راز جاودانگی. ترجمه: مهرداد قیومی بیدهندی. تهران: انتشارات روزنه.
  3. بنتلی، ای ین (1398). محیط‌های پاسخده، کتابی راهنما برای طراحان. ترجمه: مصطفی بهزادفر. تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران.
  4. پارسی، حمیدرضا (1381). شناخت محتوای فضای شهری. مجله هنرهای زیبا، شماره 11، ص 41-49.
  5. پاکزاد، جهانشاه (1388). راهنمای طراحی فضاهای شهری در ایران (چاپ اول). تهران: وزارت مسکن و شهرسازی، شهیدی.
  6. خاکی، غلامرضا (1379). روش تحقیق در مدیریت. تهران: مرکز انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی.
  7. دانشپور، سید عبدالهادی و چرخچیان، مریم (1388). بررسی مولفه‌های طراحی فضای عمومی پاسخگو. مجله جغرافیا و برنامه‌ریزی دانشگاه تبریز، دوره 14، شماره 30، ص 53-85.
  8. رفیعیان، مجتبی؛ تقوایی، علی اکبر؛ خادمی، مسعود و علی پور، روجا (1391). بررسی تطبیقی رویکردهای سنجش کیفیت در طراحی فضاهای عمومی شهری. نشریه علمی پژوهشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران، شماره 4، ص 35-43.
  9. Colquhoun, A. (1985). On Modern and Post Modern, in Architecture Criticism Ideology, by Joan Ockman. USA, New Jersey: Princeton Architectural Press.
  10. HongYuan, Yuan He, Yuanyuan Wu (2019). A Comparative Study on Urban Underground Space Planning System Between China and Japan. Sustainable Cities and Society, 48. https://doi.org/10.1016/j.scs.2019.101541.
  11. Jianqiang Cui, Wout Broere & Dong Lin (2021). Underground Space Utilization for Urban Renewal. Tunnelling and Underground Space Technology, 108. https://doi.org/10.1016/j.tust.2020.103726.
  12. Yueming Wen, Jiawei Leng & Fei Yu (2020). Integrated Design for Underground Space Environment Control of Subway Stations with Atriums Usi ng Piston Ventilation.

 

Urban Strategic Thought
Volume 1, Issue 1 - Serial Number 1
November 2022
Pages 89-99

Files

Share

How to cite

Statistics